Kot perski to rasa kotów, które najdłużej mieszkają z ludźmi pod jednym dachem. Jednak współczesne Persy, zdecydowanie różnią się od swoich przodków, które żyły pół wieku temu. Cechą charakterystyczną tej rasy jest jej łagodność i przyjazne usposobienie.
Kot birmański
Kot birmański ma wydłużone ciało, okrągłą głowę z krótkim pyskiem, jednak nie tak krótkim, jak u kota perskiego, "rzymski" nos, szafirowo-błękitne oczy i gęste, jedwabiste futro. Umaszczenie kotów tej rasy to klasyczny colourpoint (znaczenia na łapkach, pyszczku, uszach i ogonie w kolorze kontrastującym z bladym kolorem futerka na grzbiecie), który jest wzbogacony o białe skarpetki na przednich łapkach oraz "ostrogi" na łapkach tylnych. Kolor ostróg i skarpetek jest zawsze śnieżnobiały. Genetyka tej cechy jest niejasna; kot birmański to jedyna rasa mogąca pochwalić się tą cechą. Wyjątkowo trudno jest wyhodować kociaka, który posiadałby idealnie symetryczne "ostrogi" i "skarpetki", dlatego też tak niewiele jest kotów birmańskich na wystawach. Ich umaszczenie musi być idealne, by mogły zdobywać nagrody wystawowe.
Kot sfinks
Najbardziej niespotykana i odróżniająca go od innych kotów rzecz. Sfinks nie posiada sierści, a na jego skórze znajduje się jedynie delikatny meszek, który w dotyku przypomina zamsz lub brzoskwinię i powoduje, że koty tej rasy są znacznie cieplejsze w dotyku od innych. Możliwe, że w niektórych miejscach rozwiną się szczątkowe włosy, ale stanie się to najwyżej w okolicach brzuchu lub końca ogona. Ponadto u Sfinksa widoczne są zmarszczki i fałdy skóry, które mają duże znaczenie w kontekście ceny kota w hodowli (im więcej fałd, tym kot cenniejszy).